โค้ดตัวอักษรวิ่ง

ยินดีต้อนรับสู่bloggerเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับครู Information and Communication Technology for Teachers

วันพฤหัสบดีที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ไดร์อารีกับความทรงจำของวันวาน

                                                     ไดร์อารีกับความทรงจำของวันวาน
.......กาลครั้งหนึ่งตอนดิฉันอยู่อนุบาล2ดิฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนดาวโด่งแต่ก็มีเรื่องจนต้องย้ายโรงเรียน
วันหนึ่งยายได้ไปส่งดิฉันที่โรงเรียนวันนั้นก็เป็นวันปกติที่ไปเรียนพอถึงตอนกลางวันก็ได้เวลานอนของเด็กๆในช่วงนั้นแต่พอดีดิฉันนอนไม่หลับก็เลยนอนเล่นไปคนเดียวเพราะเพื่อนคนอื่นหลับไปหมดแร้วครูก็เลยมาว่าดิฉันว่าชวนเพื่อนคุยแต่ดิฉันได้บอกไปแรัวว่าไม่ได้คุยกับคนอืิ่นแร้วครูก็เลยเดินมาตีดิฉันก็เลยร้องไห้ตอนยายมารับกับบ้านดิฉันก็ไม่ได้บอกยายว่าดิฉันโดนตีพอกับบ้านยายก็พาดิฉันไปอาบน้ำยายก็เลยเห็นว่าก้นดิฉันนั้นเเดงยายก็เลยถามว่าดิฉันไปโดนอะไรมาดิฉันดิฉันก็ เลยบอกว่าดิฉันโดนครูตีพอมาอีกวันหนึ่งยายก็พาดิฉันไปย้ายโรงเรียนดิฉันได้มาเรียนอนุบาล3ที่โรงเรียนประกอบวิทยาดิฉันได้เจอเพื่อนใหม่อีกหลายคนตอนแรกการเรียนของดิฉันนั้นไม่ค่อยดีนักพอดิฉันได้เรียนไปเรื่อยๆก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นแต่ตอนอนุบาลก็ไม่ค่อยได้เรียนอะไรมากนักกินแร้วก็นอนตอนขึ้นป.1ดิฉันเรียนแย่มากดิฉันไม่ค่อยเข้าในการสอนครูดิฉันอ่านหนังสือไม่ได้แต่ครูก็พยายามสอนดิฉันให้อ่านหนังสือได้พอเกรดออกมาดิฉันไม่ค่อยพอใจกับเกรดมากนักเพราะตอนนั้นฉันไม่คอยเอาใจใส่กับเรื่องการเรื่องมากนักดิฉันจึงได้ที่7พอขึ้นป.2ดิฉันก็เริ่มสนใจในการเรียนมากขึ้นแต่ครูประจำชั้นของดิฉันดุมากก็เลยต้องตั้งใจเรียนเป็นพิเศษดิฉันตั้งใจในการเรียนมากจนเกรดออกดิฉันภูมิใจมากที่ดิฉันเริ่มเรียนได้ดีขึ้นดิฉันสอบได้ที่3ดิฉันรู้สึกดีมากขึ้นป.3ดิฉันสอบมากเพราะมีครูประจำชั้นสวยและใจดีมากดิฉันชอบเรียนวิชาคณิตมากในตอนนั้นเพื่อนในห้องดิฉันทุกคนน่ารักมากคะโดยเฉพาธเพื่อนผู้หญิงนิสัยดีเป็นบางคนเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแต่ก็มีบางคนที่ไม่ถูกกันจึงไม่ค่อยได้คุยกันเพราะมันชอบชวนทะเลาะดิฉันไม่ค่อยสักเท่าไรแต่เวลาไปไหนกันก็ไปกันทั้งห้องทำให้ห้องเราสนิทกันเป็นพิเศษเราตั้งใจเรียนกันทุกคนอาจมีบางคนที่เกเรไปบางส่วนมากจะเป็นผู้ชายป.3ดิฉันสอบได้ที่2ขึ้นป.4ดิฉันไม่ค่อยชอบเพราะครูประจำชั้นชอบว่าดุและตีเจ็บมากแต่บ้างที่ฉันก็ชอบเพราะไม่ค่อยได้เรียนและเกรดปีนั้นของดิฉันก็ไม่ค่อยดีนักดิฉันสอบได้ที่4พ่อกับแม่ของดิฉันนั้นท่านไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังเป็นเกรดที่พอใช็ไม่ถึงกับเเย่มากนักพอขึ้นป.5ฉันไม่ค่อยชอบเรียนนั้นครูดุมากและให้ท่องคำศัพท์เป็นประจำทุกวันฉันไม่ชอบการท่องคำศัพท์เท่าใรเพราะมันเป็นเรื่องที่ยากสำหรับฉันมันจึงทำให้ฉันโดนตีทุกวันและวิชาอังกฤษนั้นยากมากเพราะครูให้อ่านแต่ภาษาอังกฤษปีนั้นดิฉันไม่ค่อยเครียดมากในการเรียนเพราะทุกวิชาง่ายยกเว้นภาษาอังกฤษทำให้ดิฉันชอบได้ที่4ก็ไม่เครียดเท่าใรป.6ปีนี้ดิฉันตั้งใจมากตั้งใจเรียนทุกวิชาอาจจะลืมไปบ้างแต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดีทำให้ปีนั้นดิฉันสอบได้ที่1พ่อกับแม่ดีใจมากเลยพาดิฉันไปเลี้ยงkfcเรามีความสุขมากและเวลาก็ผ่านจนถึงตอนที่ดิฉันต้องไปสอบเข้าเรียนม.1ดิฉันเลือกที่จะมาเรียนต่อที่โรงเรียนถาวรานุกูลผู้อำนวยการโรงเรียนให้ดิฉันมาสอบเข้าห้องพิเศษดิฉันก็มาแต่ที่บ้านของดิฉันไม่มีใครอยู่เลยเพราะเขาไปเที่ยวกันหมดดิฉันก็อยากไปแต่ต้องไปสอบดิฉันรู้อยู่แล้วว่าไม่ติดแน่นอนเพราะข้อสอบมันยากเกินไปสำหรับฉันแร้วเวลาสอบห้องธรรมดาก็มาถึงดิฉันไปสอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจนักแต่การสอบก็ผ่านไปได้ด้วยดีดิฉันคิดว่าขอสอบมันยากมากแต่เพื่อนของดิฉันที่อยู่ใกล้ๆบ้านดิฉันนั้นเขาบอกว่ามันง่ายมากดิฉันนึกในใจว่าก็คอยดูแล้วกันว่าใครจะได้ห้องต้นกว่ากันดิฉันไม่ค่อยชอบเพื่อนข้างบ้านเพราะเขาขี้อวดมีอะไรที่ดีกว่าก็จะมาอวดวันฟังผลก็มาถึงดิฉันรู้สึกตื่นเต้นผลออกมาดิฉันได้ที่65สรุปคือดิฉันอยู่ห้อง9แต่เพื่อนคนที่ขี้อวดนั้นอยู่ห้อง11ดิฉันได้รู้จักเพื่อนอีกหลายคนเรียนตอนเเรกทุกคนยังไม่ค่อยสนิทกันมากนักเราต่างคนต่างเรียนเทอม2เราทุกคนสนิทกันมากขึ้นรู้จักสนิทกันทั้งห้องไปไหนไปกันมีความสุขมากที่อยู่ด้วยกันถ้าต้องมีใครคนหนึ่งคงต้องเสียใจแย่มอ.1ผ่านไปได้ด้วยดีดิฉันชักเริ่มจะไม่ค่อยชอบการเข้าค่ายแล้วเพราะว่ามันน่าเบื่อครูฝึกโหดทำทุกคนปวดขาไปหมดเลยมอ.2เราระกกันเหมือนพี่น้องปีนี้มีที่ปรึกษาที่ดีน่ารักเอาใจใส่นักเรียนทุกคนรักเหมือนลูกอาจารย์บอกนะทุกอย่างอาจารย์ทำให้หมดตอนนี้ห้องดิฉันสบายมากตอนนี้แทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะวิ่ง50รอบเราวิ่งกันครบทุกคนแล้ว บันทึกการอ่านเล่มสีแดงก็ครบแร้วสีชมพู่ก็ครบแร้วตอนนี้ห้องดิฉันเหลือบันทึกความดีเล่มเดียวนี้คือความทรงจำทั้งหมดที่ดิฉันนั้นพอที่จะจำได้